مقایسه تأثیر ترمیم های کامپوزیت مستقیم و غیر مستقیم بر مقاومت به شکست دندان‌های پرمولر فک بالا (یک مطالعه آزمایشگاهی)

سابقه و هدف: یکی از مشکلاتی که در ترمیم حفرات وسیع مطرح است عدم مقاومت (Resistance) نسوج باقیمانده در برابر نیروهای مضغی است. اما پس از کاربرد مواد ترمیمی باند شونده امید به امکان تقویت نسوج باقی مانده دندان افزایش یافته است. با توجه به اینکه تفاوت موجود از نظر خواص فیزیکی میان ترمیم‌های مستقیم و غیر مستقیم کامپوزیت ممکن است برreinforcement دندان پس از ترمیم تأثیر داشته باشد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر ترمیم‌های کامپوزیت مستقیم و غیرمستقیم بر مقاومت به شکست دندان‌های پرمولر فک بالای دارای حفرات (MOD) mesio-occluso distal بود. مواد و روشها: در مطالعه تجربی (آزمایشگاهی) حاضر، تعداد 24 دندان پرمولر انسان که فاقد هر گونه پوسیدگی یا ترمیم بودند و بدون هیچ گونه ترک (crack) در یک محدوده زمانی 6 ماهه کشیده شده بودند، انتخاب گردیدند. تمام نمونه‌ها به صورت حفره MOD با وسعت باکولینگوالی تراش دو سوم عرض بین کاسپی تراش داده شدند. کلیه نمونه‌ها به صورت تصادفی در سه گروه شاملA (8 عدد و گروه ترمیم مستقیم)، B (8 عدد و گروه ترمیم غیرمستقیم) و C (8 عدد و گروه تراش بدون ترمیم) تقسیم شدند و با کمکUniversal testing machine تحت آزمایش شکست قرار گرفتند. آزمون‌های آماری واریانس و Tukey جهت آنالیز نتایج مورد استفاده قرار گرفتند و سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین مقاومت به شکست برای گروه‌های ترمیم مستقیم، ترمیم غیرمستقیم وتراش بدون ترمیم به ترتیب 26/332±75/1314، 45/352±25/1192 و 51/142±45/382 بود. هیچ تفاوت معنی‌داری میان گروه‌های A و B وجود نداشت (60/0P=)، در حالی که تفاوت بین گروه‌های A و C، همچنین B و C معنی‌دار بود (00/0P=). نتیجه‌گیری: بر اساس تحقیق حاضر، ترمیم‌های کامپوزیتی چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم باعث افزایش مقاومت دندان در برابر شکست شده، از این جهت می‌توانند در حفرات وسیع تأثیر مهمی داشته باشند.